مقدمه‌ای بر ورزش‌های زمستانی
ورزش‌های زمستانی از دیرباز یکی از سرگرمی‌های محبوب برای افرادی بوده‌اند که در مناطقی با زمستان‌های سرد و برفی زندگی می‌کنند. فعالیت‌هایی مانند اسکیت روی یخ، اسکی و سورتمه‌سواری نه تنها به لذت از طبیعت برفی کمک می‌کنند، بلکه به مرور زمان به یکی از مهم‌ترین تفریحات و حتی رقابت‌های بین‌المللی تبدیل شده‌اند.
انتخابی جذاب برای همه
امروزه، هزاران استراحتگاه زمستانی به گردشگران خدمات ارائه می‌دهند و میلیون‌ها نفر هر ساله برای تجربه ورزش‌های زمستانی به این مقاصد سفر می‌کنند. برخی از افراد نیز این ورزش‌ها را به صورت حرفه‌ای دنبال کرده و در رقابت‌های مختلف شرکت می‌کنند.
یکی از برجسته‌ترین رویدادهای مرتبط با ورزش‌های زمستانی، بازی‌های المپیک زمستانی است که نخستین بار در سال 1924 برگزار شد. این رویداد نه تنها ورزش‌های زمستانی سنتی را به نمایش می‌گذارد، بلکه فرصت دیده شدن ورزش‌های نوظهور را نیز فراهم کرده و به یکی از پرطرفدارترین جشنواره‌های ورزشی جهان بدل شده است.
اسکیت روی یخ
اسکیت روی یخ یکی از قدیمی‌ترین و پرطرفدارترین ورزش‌های زمستانی است که نه تنها به عنوان یک سرگرمی، بلکه به عنوان پایه‌ای برای شکل‌گیری دو ورزش متمایز نیز شناخته می‌شود. اسکیت نمایشی که شامل حرکات هنری مانند پرش، چرخش و رقص است و اسکیت سرعت که در مسیرهای کوتاه و بلند برگزار می‌شود، از این ورزش سرچشمه گرفته‌اند. همچنین، هاکی روی یخ به‌عنوان معروف‌ترین ورزش تیمی مرتبط با اسکیت، جایگاه ویژه‌ای دارد.
تاریخچه اسکیت روی یخ
قدمت اسکیت روی یخ به دست‌کم هزار سال پیش بازمی‌گردد و شواهدی نشان می‌دهد که این ورزش احتمالاً بسیار قدیمی‌تر است. در متون تاریخی قاره اروپا و حماسه‌های نورس ایسلند به اسکیت روی یخ اشاره شده است. اولین اسکیت‌ها از استخوان‌های ساق یا دنده حیواناتی مانند گوزن، گاو و گوزن شمالی ساخته می‌شدند. هرچند زمان دقیق استفاده از تیغه‌های فلزی مشخص نیست، اما تا اواسط قرن نوزدهم، بخش فلزی اسکیت به یک پایه چوبی متصل و با بندهای چرمی به پا بسته می‌شد.
توسعه اسکیت مدرن
با گذشت زمان، اسکیت‌های مدرن با تیغه‌های فولادی طراحی شدند که هم کاربردی‌تر و هم ایمن‌تر بودند. امروزه سه نوع اصلی اسکیت روی یخ وجود دارد:
اسکیت فیگور:
این نوع اسکیت که برای اسکیت تفریحی و حرکات نمایشی مناسب است، دارای تیغه‌ای خمیده و کوتاه با دندانه‌های اره‌مانند در جلو به نام “پنجه” است که برای توقف و شروع سریع استفاده می‌شود.
اسکیت سرعت :
تیغه‌ای بلند، نازک و صاف دارد که از انتهای کفش فراتر می‌رود و برای مسابقات سرعتی طراحی شده است.
اسکیت هاکی:
این نوع اسکیت با یک چکمه سخت و محافظ همراه است که تیغه‌ای کوتاه و خمیده در انتهای آن دارد و برای چرخش‌های سریع و مانورهای دقیق در بازی هاکی ایده‌آل است.
ورزش محبوب اسکی
اسکی یکی از قدیمی‌ترین و پرجاذبه‌ترین ورزش‌های زمستانی است که به عنوان یک فعالیت بین‌المللی شناخته می‌شود. این ورزش با قدمتی چند هزارساله، تاریخچه‌ای غنی دارد که آن را به یکی از جذاب‌ترین فعالیت‌های تفریحی و رقابتی در سراسر جهان تبدیل کرده است.
مروری از گذشته‌های دور تا امروز
اسکی به‌عنوان یک فعالیت ماقبل تاریخ شناخته می‌شود و قدیمی‌ترین نمونه‌های آن به 8000 تا 7000 سال پیش از میلاد بازمی‌گردند که در روسیه کشف شده‌اند. این ورزش در بسیاری از مناطق شمال اروپا رواج داشته است؛ برای مثال، حکاکی سنگی 4000 ساله در نزدیکی دایره قطب شمال در نروژ و صدها قطعه اسکی با قدمتی بین 1000 تا 3500 سال که در باتلاق‌های سوئد، نروژ و فنلاند یافت شده‌اند، نشان‌دهنده حضور طولانی‌مدت اسکی در این مناطق است.
اسکی تنها محدود به اروپا نبوده است. اولین اسناد مکتوب درباره اسکی به دوران سلسله هان در چین (206 پیش از میلاد تا 220 میلادی) بازمی‌گردد که به استفاده از اسکی در شمال چین اشاره می‌کند. همچنین، از قرن سیزدهم، اسکی در جنگ‌های نظامی اسکاندیناوی نقش داشته و کاربرد آن تا قرن بیست و یکم ادامه داشته است.
اسکی صحرایی
اولین نوع از این ورزش که اکنون به نام اسکی صحرایی شناخته می‌شود، در دهه 1840 به‌عنوان یک فعالیت رقابتی در نروژ آغاز شد. پرش اسکی نیز در دهه 1870 شکل گرفت. اسکی آلپ یا سراشیبی بعدها در مناطق کوهستانی اروپای مرکزی توسعه یافت و رقابت‌های شدید بین کشورهای مختلف، ظهور قهرمانان بزرگی را در این رشته به همراه داشت. سبک و تکنیک این قهرمانان بر میلیون‌ها اسکی‌باز تفریحی تأثیرگذار بوده است.
پیشرفت اسکی
اسکی سراشیبی که امروزه پرطرفدارترین شاخه اسکی است، ابتدا به دلیل دشواری صعود به تپه‌ها محدود بود. این محدودیت با ساخت اولین آسانسورهای اسکی در دهه 1930 برطرف شد. تجهیزات اولیه اسکی از یک تکه چوب ساده ساخته می‌شدند، اما در دهه‌های بعد، فناوری‌های نوینی به این حوزه وارد شدند. استفاده از لمینت در دهه 1930 و پلاستیک برای سطوح در حال اجرا در دهه 1950، تولید اسکی را متحول کرد. در دهه 1990، اسکی‌های پیشرفته‌ای با هسته‌های فوم و ترکیباتی از فایبرگلاس، کولار، آلومینیوم و تیتانیوم به بازار آمدند که استحکام و عملکرد بالاتری ارائه می‌دادند.
رشد صنعت اسکی
صنعت اسکی از دهه 1930 به طور جدی آغاز به رشد کرد و در دهه‌های 1950 و 1960 با انفجار محبوبیت مواجه شد. امروزه، استراحتگاه‌های بزرگ اسکی در سراسر جهان، از آلپ‌های اتریش، سوئیس و ایتالیا گرفته تا کوه‌های راکی و دیگر مناطق کوهستانی، پذیرای میلیون‌ها علاقه‌مند به این ورزش هستند.
سورتمه‌سواری
برای لذتی سرشار از هیجان و سرعت در میان برف، سورتمه‌سواری یکی از ورزش‌های زمستانی جذاب و هیجان‌انگیز است که با قدمتی طولانی، جایگاه ویژه‌ای در میان علاقه‌مندان به فعالیت‌های زمستانی دارد. این ورزش به کمک سورتمه‌هایی انجام می‌شود که به‌طور سنتی از تخته‌های نازک و منحنی‌شده در قسمت جلویی ساخته می‌شوند.
توبوگان
سرخپوستان آمریکای شمالی نخستین کسانی بودند که از توبوگان، نوعی سورتمه بلند و صاف، استفاده کردند. واژه “توبوگان” از زبان الگونکوئین (Algonquian) و کلمه “odabaggan” گرفته شده است. در گذشته، این ابزار برای حمل بار، غذا و آذوقه در جنگل‌های زمستانی به کار می‌رفت.
توبوگان‌های مدرن از تخته‌های نازک با دانه‌های مستقیم چوب شاهی، توس یا بلوط ساخته می‌شوند و با قطعات متقاطع به هم متصل می‌گردند. برخی مدل‌ها از فلز یا چوب چندلایه تولید می‌شوند. قسمت جلویی این سورتمه‌ها به سمت بالا خم شده و به کمک طناب یا بند چرمی کنترل می‌شود. سطح صاف و لغزنده آن‌ها معمولاً 45 سانتی‌متر عرض و بین 1.2 تا 2.7 متر طول دارد. چندین نفر می‌توانند به صورت درازکش یا نشسته سوار شوند و هدایت آن با بلند کردن یا چرخاندن قسمت جلو یا کشیدن پا در برف انجام می‌شود.
رقابت های سورتمه‌سواری
سورتمه‌سواری به عنوان یک ورزش در قرن نوزدهم در دامنه‌های کوه رویال مونترال آغاز شد. امروزه، مسابقات جهانی سورتمه‌سواری شامل رشته‌هایی چون باب‌سورتمه، لوژ و اسکلت است.
باب‌سورتمه‌سواری
باب سورتمه سواری یک ورزش تیمی است که با سورتمه‌های بزرگ و پوشیده از یخ انجام می‌شود. این سورتمه‌ها معمولاً دو یا چهار سرنشین دارند و مجهز به فرمان یا طناب‌های کنترلی و یک ترمز دستی هستند. این ورزش در دهه 1880 در کوه‌های آلپ سوئیس و مناطق شمالی نیویورک توسعه یافت و در نخستین بازی‌های المپیک زمستانی در سال 1924 معرفی شد. مسیر مسابقات باب‌سورتمه حدود 1500 متر طول و 15 تا 20 پیچ دارد و سرعت سورتمه‌ها گاهی به 160 کیلومتر در ساعت می‌رسد.
لوژ
لوژ یک سورتمه کوچک است که ورزشکار به پشت روی آن می‌خوابد و با پاها و حرکات شانه آن را هدایت می‌کند. این ورزش زمستانی ریشه در قرن پانزدهم دارد و به طور سنتی در اتریش رایج بوده است. مسیرهای لوژ شبیه به باب‌سورتمه هستند و سرعت سورتمه‌ها گاهی به 145 کیلومتر در ساعت می‌رسد. لوژ در سال 1964 به برنامه المپیک افزوده شد.
اسکلت
در سورتمه اسکلت، ورزشکار در حالتی مستعد و با سر به سمت جلو روی سورتمه کوچکی سوار می‌شود. این ورزش در دهه 1880 در پیست کرستا ران در سنت‌موریتز سوئیس توسعه یافت. ظاهر استخوانی سورتمه‌های اولیه، نام این ورزش را الهام بخشیده است. ورزشکاران اسکلت به سرعتی بیش از 129 کیلومتر در ساعت می‌رسند. این رشته نخستین بار در المپیک 1928 به مسابقات اضافه شد.
کفش برفی اختراعی عجیب
نام کفش برفی شاید در ابتدا عجیب به نظر برسد؛ وسیله‌ای که نه برای محافظت از پا، بلکه برای حرکت آسان‌تر روی برف طراحی شده است. اما این اختراع خلاقانه که در ابتدا فقط یک ابزار برای بقا بود، امروزه به یک ورزش محبوب و شگفت‌انگیز تبدیل شده است.
کمی بیشتر درباره کفش برفی
برف‌پوشی هزاران سال پیش در شمال آسیا شکل گرفت و بعدها به آمریکا رسید. برای سرخپوستان بومی و مهاجران اولیه در آمریکای شمالی، کفش برفی ابزار حیاتی برای سفرهای زمستانی بود. این کفش‌ها هنوز هم در مناطقی که ماشین‌های برفی و وسایل نقلیه دیگر کارایی ندارند، مورد استفاده شکارچیان و کارگران قرار می‌گیرند.
ساختار و نحوه استفاده از کفش برفی
کفش‌های برفی به‌وسیله بند یا مکانیزم‌های تنظیم‌کننده به پا بسته می‌شوند. طراحی آن‌ها به گونه‌ای است که دم کفش بر روی زمین کشیده شود و هنگام راه رفتن بلند نشود. این طراحی حرکتی طبیعی و روان را در برف امکان‌پذیر می‌کند.
برای یادگیری استفاده از کفش برفی، معمولاً یک ساعت تمرین کافی است. اما دویدن، پریدن، سر خوردن و چرخش‌های سریع به تمرین بیشتری نیاز دارند. این وسیله به کاربران اجازه می‌دهد تا زیبایی‌های خیره‌کننده مناظر زمستانی را کشف کنند و تقریباً به هر نقطه‌ای که بخواهند، سفر کنند.
کفش برفی در دو نوع اصلی تولید می‌شود:
پنجه خرس
کوتاه، پهن و بدون دم، مناسب برای مناطق با تراکم درختان یا موانع فراوان.
کفش بلند و باریک
دارای دم‌های مختلف با نام‌هایی مانند مین، میشیگان و آلاسکا. این نوع کفش برای مناطق بازتر یا مسابقات مناسب‌تر است. در ابتدا، کفش‌های برفی از چوب و بند چرمی ساخته می‌شدند، اما از دهه 1980 به بعد، مواد مدرن‌تری مانند فلزات سبک، توری‌های مصنوعی و پلاستیک در ساخت آن‌ها به کار گرفته شد.
سایر رشته‌های زمستانی
ورزش‌های زمستانی فراتر از اسکی، اسکیت و سورتمه‌سواری هستند و هر ساله محبوبیت بیشتری در میان علاقه‌مندان پیدا می‌کنند. در اینجا به برخی از این رشته‌های جذاب و هیجان‌انگیز می‌پردازیم.
دوگانه
یکی از ورزش‌های زمستانی منحصربه‌فرد است که اسکی صحرانوردی را با تیراندازی با تفنگ ترکیب می‌کند. این ورزش که ریشه در اسکاندیناوی دارد، از سال 1960 در المپیک زمستانی حضور داشته است. شرکت‌کنندگان با حمل یک تفنگ و مهمات، مسیری را طی کرده و در چهار نقطه توقف می‌کنند تا پنج تیر به اهداف کوچک شلیک کنند. این ورزش شامل انواع مختلفی از مسابقات مانند رله، سرعت و تعقیب است و مهارت‌های جسمی و ذهنی ورزشکاران را به چالش می‌کشد.
کرلینگ
کرلینگ، ورزشی که در اوایل قرن شانزدهم در اسکاتلند شکل گرفت، ترکیبی از دقت، همکاری تیمی و استراتژی است. در این ورزش، دو تیم چهار نفره سنگ‌های گردی را روی یک مسیر یخی 42 متری به سمت دایره هدف (خانه) می‌لغزانند. هر بازیکن دو سنگ به وزن حدود 18 کیلوگرم را پرتاب می‌کند. هم‌تیمی‌ها با استفاده از جارو، مسیر یخ را آماده می‌کنند تا حرکت سنگ کنترل شود یا قوس آن تنظیم گردد. استراتژی‌های مهم در این بازی شامل بلاک‌کردن و حذف سنگ‌های حریف است. کرلینگ از سال 1998 به عنوان یک ورزش مدال‌آور در المپیک زمستانی شناخته می‌شود.
اسنوبورد
اسنوبورد یکی از ورزش‌های زمستانی مدرن است که در دهه 1960 در ایالات متحده توسعه یافت. این ورزش شامل سر خوردن بر روی برف با استفاده از یک تخته بزرگ به نام اسنوبرد است. اسنوبرد از سال 1998 وارد رقابت‌های المپیک زمستانی شد و سه سبک اصلی رقابت در آن وجود دارد:
آلپاین
مسابقاتی زمان‌بندی‌شده که ورزشکاران باید با مانور از دروازه‌ها عبور کنند.
سبک آزاد
شامل انجام حرکات آکروباتیک بر روی یک هاف پایپ “شیب U شکل است” که مهارت و خلاقیت ورزشکاران را به نمایش می‌گذارد.
بردرکراس
رقابتی پرهیجان که چهار تا شش شرکت‌کننده همزمان در مسیری پر از موانع، پرش‌ها و برجستگی‌ها مسابقه می‌دهند.
این ورزش‌ها هرکدام جنبه‌های متفاوتی از هیجان و رقابت را ارائه می‌دهند و سهم مهمی در گسترش تنوع ورزش‌های زمستانی دارند.
سخن پایانی
شرکت آرش به عنوان تنها تولید کننده سه چرخه و چهار چرخه های استاندارد و ایمن در ایران و خاورمیانه امکان ارسال و فروش تمام محصولات خود را به سراسر کشور ما دارد ، از همین رو اگر شما قصد خرید سه چرخه در مشهد ، خرید سه چرخه در کرج ، خرید سه چرخه در اصفهان ، خرید سه چرخه در تهران ، خرید سه چرخه بزرگسال ، خرید سه چرخه در چالوس ، خرید سه چرخه در رامسر ، خرید سه چرخه در چابکسر ، خرید سه چرخه در کیش ، خرید سه چرخه در قشم ، خرید سه چرخه در انزلی ، خرید سه چرخه در ساری ، خرید سه چرخه در گرگان ، خرید سه چرخه در رشت ، تهیه سه چرخه دو نفره ، چهار چرخه تک نفره مدل نیایش ، چهار چرخه دو نفره مدل آوش ، چهار چرخه چهار نفره مدل اسکورپیون را دارید می توانید از محصولات آرش خرید کنید و از تمام خدمات پس فروش و هم چنین فروش اقساطی ما بهره مند شوید.
